Prezentuję ciekawy XVII – XVIII w. medalik na Rok Jubileuszowy, z wizerunkiem Św. Piotra Apostoła.
XVII-XVIII w. Medalik ze Św. Piotrem Apostołem z jednej strony i Świętymi Drzwiami z drugiej strony. Wymiary: 30 x 21 mm.
XVII-XVIII w. Medalik z postaciami Św. Piotra i Pawła i Świętymi Drzwiami z drugiej strony oraz napisem “PORTA ANCTA” – Zamknięta Brama. Wymiary: 29 x 18 mm.
Zakon Trynitarzy został założony w 1193 r. przez dwóch świętych: Jana z Mathy (1150 – 1213) i Feliksa de Valois (1127 – 1212) ( obaj widoczni na medaliku ), a zatwierdzony w roku 1198 przez papieża Innocentego III. Działalność zakonu opierała się na wykupie jeńców chrześcijańskich z rąk muzułmanów podczas wypraw krzyżowych, oraz opieką nad więźniami, chorymi i uzależnionymi. Na ziemiach Polskich Trynitarze pojawili się za panowania Jana III Sobieskiego i pomagali w wykupie polskich jeńców z jasyru (niewoli tureckiej ). Ich zgromadzenia były usytuowane na wschodnich terenach Polski.
XVII- XVIII w. Medalik z wizerunkiem dwóch św. Jana z Mathy i Feliksa de Valois założycieli Zakonu Trynitarzy na jednej stronie i Świętej Trójcy na drugiej stronie. Wymiary: 38 x 24 mm.
Kilka dni temu wpadł mi w ręce ciekawy medalik przedstawiający Stacje Drogi Krzyżowej na Jasnej Górze. Z informacji jakie można znaleźć w internecie wynika iż owe stacje powstawały w latach 1900 – 1913 według projektu Stefana Szyllera , natomiast rzeźby wykonał artysta Pius Weloński, które następnie odlano z brązu. Ciekawy opis napotkałem na stronie: http://www.jasnagora.com/wydarzenie-3529 , który przedstawia historię powstania Drogi Krzyżowej według relacji Tygodnika Ilustrowanego z 1913 r. Opisana też jest tam uroczystość poświęcenia Drogi Krzyżowej. Prawdopodobnie też w związku z tą uroczystością lub jako pamiątka po tych wydarzeniach został wykonany poniższy medalik, sygnowany WB.
XX w. Aluminiowy medalik z wizerunkiem MB Częstochowskiej oraz siedmioma Stacjami Drogi Krzyżowej (od I – VII) po jednej stronie i widokiem Klasztoru Jasnogórskiego i kolejnymi siedmioma stacjami (od VIII – XIV) po drugiej stronie. Sygnowany WB. Wymiary: 40 x 30 mm.
Na temat historii cudami słynącego obrazu MB Kochawińskiej zwanej Matką Dobrej Drogi , który znajdował się w dawnej miejscowości Kochawina na Ukrainie nie będę się rozpisywał tylko podam link : MB Kochawińska . Obecnie obraz znajduje się w Sanktuarium Matki Bożej Kochawińskiej w Gliwicach, a koronacja tego obrazu odbyła się 15 sierpnia 1912 r. w Kochawinie. Na tą okoliczność został wykonany medalik.
XX w. Medalik z wizerunkiem MB Kochawińskiej z jednej strony i Jezusa Milatyńskego z drugiej. Wymiary: 25 x 19 mm. Podobna odmiana medalika jest w katalogu Rewolińskiego pod nr 514.
Chciałbym pokazać bardzo ciekawy medalik, jaki wpadł ostatnio w moje ręce. Na pierwszy rzut oka myślałem że jest to odmiana dość popularnych medalików św. Benedykta, lecz się myliłem. Gdy dobyłem szkła powiększającego okazało się iż jest to medalik św. Trzech Króli o czym świadczy modlitwa wybita na rewersie i pokazana scena przybycia do narodzonego Jezusa trzech Mędrców ze Wschodu o imionach Kacper, Melchior i Baltazar, którzy ofiarowali dzieciątku dary: złoto, kadzidło i mirrę.
XVII – XVIII w. Medalik Trzech Króli. Wykonany z cienkiej blaszki . Wymiary 20 x 17 mm.
Św. Stanisław ze Szczepanowa (1030 – 1079 r) ,bo tam się urodził to XI – wieczny polski duchowny. Postać bardzo barwna , Gorliwy obrońca wiary i moralności. Jako biskup krakowski zasłynął wyjednaniem u papieża Grzegorza VII wskrzeszenia metropolii gnieźnieńskiej. Kupił dla biskupstwa wieś Piotrawin , z tym miejscem wiąże się legenda o wskrzeszeniu Piotra Strzemieńczyka – właściciela Piotrawina , który sprzedał biskupowi tą wieś. Trzy lata po śmierci Piotra , jego krewni chcieli podważyć legalność nabycia wsi przez biskupa. Na okoliczność rozprawy przed sądem książęcym św. Stanisław wskrzesza Piotra by on zaświadczył o legalności transakcji. Więcej o tym można przeczytać na stronie: http://www.parafiapiotrawin.eu/viewpage.php?page_id=4 . Kroniki podają też inne ważne zdarzenia, mianowicie zatarg biskupa z Bolesławem Śmiałym, który napomniał władcę gdy ten mścił się na swoich poddanych. Za ten konflikt św. Stanisław poniósł straszną karę, został zabity podczas odprawiania mszy, a jego ciało zostało poćwiartowane. W konsekwencji tego czynu Bolesław został wygnany. Więcej o życiorysie św. Stanisław przeczytacie na : http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/05-08a.php3 . Kanonizacji świętego dokonał papież Innocenty IV dnia 8 września 1253 r. Św. Stanisław jest jednym z głównych patronów Polski.
XX w. Srebrny medalik patriotyczno – religijny „ Pamiątka z Piotrawina” Odniesienie w modlitwie na rewersie za Naród Polski przez wstawiennictwo św. Stanisława ,może świadczyć iż jest on wybity na początku XX w. Sygnowanie X.W.F pod modlitwą tyczy się ówczesnego proboszcza ks.Władysława Frankowskiego 1904 – 1929 r. Medalik ten został w sierpniu opisany na forum „Odkrywcy”. Jakieś półtora miesiąca temu trafił w moje ręce. Tym bardziej się cieszę iż jest to pamiątka tycząca się Lubelszczyzny ,a Parafia w Piotrawinie jest jedną z najstarszych w naszym regionie ,sięgającą XI w., oraz znanym miejscem kultu i obecności ,dokonania cudu przez św. Stanisława. Medalik sygnowany na awersie SW. Wymiary: 40 x 27 mm
.
XIX w. Medalik ze św. Stanisławem i MB Częstochowską na obłoku. Sygnowany IB ( Jan Bitschan ). Niezgodność co do ilości gwiazd w aureoli MB, Rewoliński opisuje 11 a faktycznie jest 9, reszta się zgadza . Rewoliński nr 1042. Wymiary: 22 x 16 mm.
XIX w. Medalik z MB Częstochowską i Św. Stanisławem Biskupem Krakowskim. Sygnowany IB (Jan Bitschan ). Wymiary: 21 x 14 mm.
Medalik Czemiernicki
XIX w. Pamiątkowy medalik wybity dla Parafii św. Stanisława BM w Czemiernikach na okoliczność zakończenia remontu wnętrza kościoła parafialnego, który po drugim pożarze dachu był w opłakanym stanie. Przez kilka miesięcy ,gdy trwał remont wnętrza , rolę kościoła parafialnego pełniła kaplica cmentarna. Po zakończeniu tych prac odbyła się wielka uroczystość przeniesienia odprawiania nabożeństw z powrotem do kościoła parafialnego. Ówczesnym proboszczem był młody ks. Karol Mleczek. Uroczystość odbyła się 25 października 1868 r. Na tą okoliczność zostały wykonane pamiątkowe medaliki oraz obrazki, które sprzedawano wśród wiernych. Były to swoiste cegiełki na remont świątyni , który jeszcze trwał i zakończył się dopiero w 1875 r. Sama uroczystość przyciągnęła masę wiernych z całej parafii i z sąsiednich miejscowości , samych kapłanów było 28, trzeba wspomnieć iż był to okres po powstańczych represji i prześladowań ludności przez wojsko carskie. Co do medalików, wiem iż była jedna odmiana bita w miedzi posrebrzana lub pobielana i bita w srebrze w próbie 84 (prawdopodobnie dla zamożniejszych parafian, dostojników lub kapłanów ). O odmianie w srebrze nie wspomina Rewoliński , tylko o posrebrzanym medaliku pod pozycją nr 1282. Nadaje stopień rzadkości R2 , co oznacza iż nakład był niewielki. Medalik w srebrze jest więc jeszcze rzadszy. Medaliki zostały wykonane przez Jana Bitschana sygnowane IB. Jest to dla mnie ciekawa lokalna pamiątka , gdyż tyczy się sąsiedniej parafii ,erygowanej w 1325 r., a sama miejscowość posiada bogatą historię. Rewoliński nr 1282 , stopień rzadkości R2. Wymiary : 21 x 18 mm.
Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu okazało się, iż parafia Czemierniki posiada jeszcze jeden medalik wykonany na inną okoliczność w 1905 r. Jest to „Pamiątka Wizyty Biskupa F. Jaczewskiego w Czemiernikach, która miała miejsce prawdopodobnie 26 sierpnia 1905 r. Szukając informacji na temat tego wydarzenia natrafiłem na artykuł w Echu Katolickim gdzie jest wspomniane o wizycie tego biskupa w Czemiernikach. Link do artykułu: http://echokatolickie.pl/index.php?str=100&id=12645 . Widoczny na zdjęciu medalik posiada błąd literowy, bo opis na nim powinien być “BISKUPA W CZEMIERNIKACH” a nie ” Z CZEMIERNIK”
A oto zdjęcie tego medalika:
XX w. Aluminiowy medalik z błędem w opisie wykonany na Pamiątkę wizyty biskupa F. Jaczewskiego w Czemiernikach w 1905 r. Sygnowany PB ( Paweł Bitschan ). Wymiary: 28 x 19 mm.
Nic nie odda dziś tak klimatu, jaki panował w dniach 28 -30 czerwca 1929 r. w Siedlcach podczas pierwszego na Podlasiu Kongresu Eucharystycznego, jak relacja zamieszczona w katolickiej gazecie „Dzwon Niedzielny” z dnia 14 lipca 1929 r. Oto zdjęcie tego artykułu:
Na tą okoliczność zostały wykonane pamiątkowe medaliki.
Duży aluminiowy medalik upamiętniający Kongres Eucharystyczny w Siedlcach. Sygnowany KS (Kasprzykiewicz i Szmakfefer). Średnica: 33 mm.
Mała odmiana medalika z napisem ” Pamiątka Kongresu Eucharystycznego”. Średnica: 19 mm.
Z racji tego iż w okresie międzywojennym odbywały się w różnych diecezjach Kongresy Eucharystyczne, można więc spotkać pamiątkowe medaliki wybite na tą okazję.
XX w. Aluminiowy medalik “Pamiątka Kongresu Eucharystycznego” sygnowany KS (Kasprzykiewicz i Szmakfefer). Wymiary: 32 x 19 mm.
XX w. Aluminiowy medalik “Pamiątka Kongresu Eucharystycznego” bez sygnowania. Wymiary: 31 x 21 mm.
Karol Boromeusz urodził się 2.10.1538 r. na zamku w Aronie w arystokratycznej rodzinie, 50 kilometrów od Mediolanu , a zmarł 3.11.1584 r. w Mediolanie. Od młodych lat został przeznaczony do stanu duchownego. Był włoskim kardynałem i arcybiskupem Mediolanu. Jego bogaty życiorys można przeczytać w internecie. Gdy jego wujek został papieżem przybierając imię Piusa IV , Karol został powołany do Rzymu i tam zajmował się sprawami Państwa Kościelnego , zwano go „okiem papieża”. Został też arcybiskupem Mediolanu. Uważany był za gorliwego i wymagającego biskupa. Karol Boromeusz został beatyfikowany w 1602 r. przez papieża Klemensa VIII, a kanonizowany 1.11.1610 r. przez papieża Pawła V. Jest patronem biskupów, katechistów, katechumenów, Włoch i Lombardii. Na zachodzie można spotkać wiele odmian medalików z jego wizerunkiem.
XVII w. Prawdopodobnie medalik kanonizacyjny. Na awersie postać św. Karola Boromeusza , na rewersie przedstawiono scenę biczowania Pana Jezusa przywiązanego do słupa. Wymiary: 32 x 20 mm.
XVII w. Mała odmiana medalika ze św. Karolem Boromeuszem i na rewersie przedstawiono monogram Jezusa. Wymiary: 21 x 11 mm.
XVII w. Mała odmiana medalika z św. Karolem Boromeuszem i Matką Boską z Góry Karmel. Wymiary: 18 x 13 mm.
Rok Święty 1625 został ogłoszony przez Papieża Urbana VIII, 24 grudnia 1624 r i trwał do 24 grudnia 1625 r. W Kościele Katolickim od 1475 r. jest co 25 lat ogłaszany Rok Jubileuszowy – symbolizujący czas szczególnej łaski od Boga. Jednym z symboli otwierających taki rok jest otwarcie przez papieża „Drzwi Świętych” w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Ideą obchodzenia takich jubileuszy jest pragnienie Kościoła by każde pokolenie dostąpiło tego czasu szczególnej łaski. Papież w szczególnych przypadkach ma możliwość ogłoszenia Nadzwyczajnego Jubileuszu (tak jak to miało miejsce obecnie , ogłoszenie przez papieża Franciszka – Roku 2016 – Nadzwyczajnym Jubileuszem Miłosierdzia Bożego). Wracając teraz do 1625 roku, papież Urbana VIII ustalił procedurę kanonizacji i beatyfikacji, oraz wyświęcił: Elżbietę Portugalską (25 maja 1625r.) i zaliczył w poczet błogosławionych: Andrzeja Avellino (10 czerwca) i fr. Feliksa z Kantalicjo ( 1 października 1625r.).W Roku Świętym wykonano kilkanaście odmian medalików upamiętniających tamten jubileusz. Widoczny poniżej medalik przedstawia na awersie symbol otwartych „Drzwi Świętych” a po bokach stoją święci Piotr i Paweł. Pod spodem widnieje data „1625”. Rewers jest popularny dla wielu odmian medalików z tamtego okresu odnoszący się do wyświęcania lub beatyfikowania kilku osób przez papieża. W tym przypadku może upamiętniać wprowadzenie w/w procedur.
XVII w. Mała odmiana medalika na Rok Jubileuszowy 1625. Średnica: 15 mm.
Zakon Jezuitów zwany też Towarzystwem Jezusowym został założony przez św. Ignacego Loyolę wraz z grupą studentów Sorbony dnia 15 sierpnia 1534 r. Towarzystwo Jezusowe dość szybko rozrosło się i stało się jednym z najbardziej wpływowych zakonów. Działali na różnych polach , teologicznym , naukowym, ewangelizacyjnym. Prowadzili wiele szkół, szpitali, i innych placówek. Przez pewien czas Jezuici byli głównymi spowiednikami władców Europejskich. Rozległe pole wpływów i działalności przysparzało towarzystwu wielu zwolenników jak i przeciwników. A działalność handlowa była przyczyną do okresowej kasaty zakonu. Proces ten rozpoczął się w 1762 r. i trwał do 1814 r. Zakon powrócił do swej dawnej świetności dopiero po II Wojnie Światowej. W okresie swojego działania zostało wyświęconych 50 Jezuitów a 180 zostało błogosławionych. Więcej o działalności zakonu można przeczytać na wielu stronach internetowych. Oto kilka medalików przedstawiających członków Towarzystwa Jezusowego.
św. Ignacy Loyola (ur. przed 23 października 1491, zm. 31 lipca 1556) – założyciel zakonu Jezuitów, prezbiter, teolog. Beatyfikowany: 27.07.1609 r. Kanonizowany: 13.03.1622 r.
XVIII w. Ciekawy medalik z wizerunkiem MB Częstochowskiej lecz w opisie św. Maria Wielka módl się za nami i na rewersie postać św. Ignacego Loyoli walczącego ze smokiem ( rzadko spotykana odmiana ). Wymiary: 36 x 25 mm.
św. Franciszek Ksawery (ur. na zamku Xawier wówczas w Królestwie Nawarry, obecnie w Hiszpanii, zm. z 2 na 3 grudnia 1552 na wyspie u wybrzeży Chin) – współzałożyciel zakonu Jezuitów, prezbiter, misjonarz, apostoł Indii. Beatyfikowany: 25.10.1619 r. Kanonizowany: 12.03.1622 r.
XVII- XVIII w. Mały medalik z wizerunkiem św. Ignacego Loyoli i św. Franciszka Ksawerego. Medalik mógł być wykonany na okoliczność kanonizacji. Średnica : 15 mm.
XVII – XVIII w. Większy medalik z wizerunkiem św. Ignacego Loyoli i św. Franciszka Ksawerego . Medalik mógł być wykonany na okoliczność kanonizacji. Wymiary: 35 x 24 mm.
św. Jan Franciszek Regis (ur.31 stycznia 1597 r. w Fontcouverte ; zm. 31 grudnia 1640 r. w Lalouvesc) – kapłan , opiekun chorych w czasie epidemii dżumy. Beatyfikowany: 18.05.1719 r. Kanonizowany: 5.04.1737 r.
XVIII w. Duży medalik, z wizerunkiem św. Ignacego Loyoli i B. Jana Franciszka Regis , prawdopodobnie beatyfikacyjny. Wymiary: 45 x 30 mm.
XVIII w. Duży medalik z wizerunkiem św. Franciszka Ksawerego i św. Jana Franciszka Regis , prawdopodobnie medalik kanonizacyjny. Wymiary: 54 x 38 mm.
św. Stanisław Kostka (ur. najprawdopodobniej w grudniu 1550 r. w Rostkowie koło Przasnysza , zm. 15 sierpnia 1568 r. w Rzymie) – Polski Jezuita, patron Polski. Beatyfikowany: 1602 r. Kanonizowany: 31.12.1726 r.
XVIII w. Duży medalik z wizerunkiem św. Ignacego Loyoli i św. Stanisławem Kostką , prawdopodobnie medalik kanonizacyjny. Wymiary: 32 x 28 mm.